Wczoraj musialam pojechac do centrum Dublina, czego udawalo mi sie unikac przez bardzo dlugi czas. Wlasciwie to nie pamietam kiedy ostatni raz bylam tam w tygodniu a nie w weekend. Czas przejazdu 20 kilometrow  z poludniowo-zachodniej czesci miasta na Abbey Street Lower to godzina i dziesiec minut (i to nawet nie w najwiekszym szczycie bo wyjechalam z pracy o trzeciej). Z tego dwadziescia minut zajelo mi dojechanie w okolice dworca kolejowego i reszte czasu spedzilam mozolnie wlekac sie w sznurze roznorakich pojazdow i stojac na swiatlach. Do tej pory boli mnie miesien lewej nogi od naciskania na sprzeglo. Dlatego tak mnie smieszy kiedy ludzie dziwia sie ze dojezdzam taki KAWAL DROGI z domu do pracy. 40-45 minut pieknej prawie pustej trasy miedzy gorami, lakami i jeziorami. Tyle samo czasu ile przebicie sie przez pieprzone centrum Dublina.

A pojechalam tam tylko z jednego powodu, mianowicie na spotkanie w biurze Lex Trans ktore zajmuje sie tlumaczeniami przysieglymi, poswiadczeniami notarialnymi oraz pomoca przy procedurze uzyskania irlandzkiego obywatelstwa.

10 lat mojego pobytu na Wyspie zbliza sie wielkimi krokami i chce to uczcic zlozeniem aplikacji o naturalizacje. Mialam to zrobic juz 5 lat temu ale formalnosci mnie zniechecily. Niestety czasy mamy jakie mamy, kto wie co sie bedzie kiedys dzialo w Europie. Irlandia to moja wybrana ojczyzna, kocham ja, czas na to by ten zwiazek zalegalizowac. 

Jesli kogos interesuje temat to formularz jest do sciagniecia TU  Znajduje sie tam dokladny opis co trzeba dolaczyc, polska wersja jest dostepna na TEJ stronie biura Lex Trans.

Do zlozenia aplikacji potrzebne sa: przetlumaczony przez przysieglego pelny akt urodzenia, w przypadku zmian nazwiska przez slub/rozwod przetlumaczone akty slubu/rozwodu. Poswiadczona przez notariusza/prawnika/policje kopia paszportu. Zawiadczenie o zatrudnieniu, trzy payslipy z ostatnich 9 miesiecy. Wyciag trzymiesieczny z konta bankowego, P-60 za ostatni rok. 2 zdjecia paszportowe, postal order (oplata skarbowa) 175 euro. Referencje od trzech osob narodowsci irlandzkiej. W aplikacji trzeba podac wszystkie adresy z ostatnich 9 lat co mi sprawilo troche trudnosci bo mieszkalam od czasu przyjazdu tutaj w 10 roznych miejscach.

Dodatkowo nalezy dolaczyc 3 rozne dokumenty (np rachunki) wystawione na swoje nazwisko i adres z pieciu lat (na kazdy rok trzy) pobytu w Irlandii, wlaczajac rok przed skladaniem aplikacji. Nie wiem jakim cudem udalo mi sie takowe znalezc bo ja zazwyczaj wszystko wyrzucam. Okazalo sie jednak ze w schowku w samochodzie mam caly plik starych ubezpieczen, oplat podatkowych i przegladow z ostatnich 6 lat 🙂 

Panowie z Lex Trans tlumacza dokumenty, potwierdzaja kopie, sprawdzaja czy wypelnilo sie poprawnie aplikacje i czy ma sie wszystkie potrzebne zalaczniki i dokumenty, rozwniez podpisuja sie jako swiadek. Usluga jest bardzo atrakcyjna cenowo i naprawde lepiej zrobic to tak niz ryzykowac odrzucenie aplikacji bo sie zapomnialo postawic gdzies ptaszka, albo nie wpisalo sie o przyznanych punktach za przekroczenie szybkosci. 

A potem wystarczy wyslac wszystko na zalaczony adres i czekac. W wersji optymistycznej procedura nie powinna trwac wiecej niz pol roku o ile aplikacja nie zajmuje sie ktos upierdliwy kto na przyklad bedzie sie czepial czemu na rachunku jest Eva skoro ja jestem Ewa itp. No i fakt ze w paszporcie mam dwa nazwiska a posluguje sie tylko jednym tez moze wzbudzic zainteresowanie. Wszystko sie okaze w przyszlosci.  

Jesli obywatelstwo irlandzkie zostanie przyznane, kolejna oplata to 950 euro i okolo 80 euro za wyrobienie paszportu. Dwa razy w roku odbywa sie ceremonia nadania obywatelstwa. Nie ma zadnych egzaminow, nie trzeba znac hymnu ani podstawowych krokow irlandzkiego tanca tzw stepu.

Wracajac do obchodow mojej dziesiatej rocznicy przyjazdu czyli jak ja to nazywam, powtornych narodzin, przypada ona na czwartek wiec biore sobie dwa dni wolnego i ruszam do Krolestwa, bo tak (Kingdom) nazywamy tu hrabstwo Kerry. A weekend akurat bedzie sie odbywal slynny coroczny festyn w pobliskim Hollywood, podczas ktorego cale miasto cofa sie w lata 50te ubieglego stulecia. Zawsze chcialam w tym uczestniczyc tylko mi nigdy nie bylo po drodze.