Nie przepadam za zadnymi akcjami kreconymi za pomoca ukrytej kamery ktore maja pokazac pozytywne lub negatywne reakcje ludzi na jakies sytuacje. Np sadzania w zimie na lawce lekko ubranego dziecka ktore wyglada na bardzo zmarzniete, i monitorowanie czy ktos odda mu swoja kurtke albo zrobi cokolwiek (mozna poogladac TU jak sie zachowuja w takim przypadku Norwegowie, Polacy tez zrobili swoja wersje eksperymentu i tak dobrze nie wypadlo)

Wiem ze to ma jakis szczytny cel i oczywiscie pozwala na wyciagniecie pewnych spolecznych wnioskow, ale cos mi nie pasuje i juz w takich ustawkach. Za to bardzo lubie kiedy ktos dzieli sie swoimi prawdziwymi doswiadczeniami i pokazuje dowody ludzkiej zyczliwosci.

Na przyklad takiej:

Musze przyznac ze doswiadczylam i wciaz doswiadczam wiele uczynnosci ze strony kompletnie obcych osob. Take zwyczajne pierdoly jak np kiedy podchodze do kasy w supermarkecie z paroma produktami i przede mna stoi jedna lub dwie osoby z pelnym wozkiem, zawsze, naprawde zawsze namawiaja mnie zebym przeszla do przodu. Przy moim banku jest platny parking, choc praktycznie kazdy zalatwia swoje sprawy w 10, 15 minut trzeba zaplacic za minimum pol godziny. Nigdy jeszcze nie placilam bo zawsze jak parkuje to ktos akurat wyjezdza i daje mi bilet ktory jest jeszcze wazny na jakies kolejne 15, 20 minut albo dluzej.

Pare lat temu jezdzilam sama po gorach Mourne w Polnocnej Irlandii, mijajacy mnie pan w vanie popukal w szybe i pokazal na kolo – domyslilam sie ze opona siadla. Van zatrzymal sie za mna, kierowca i jego kolega zaoferowali ze zmienia mi kolo. Juz nawet nie wspomne o mojej i Dity wyprawie do klasztoru na zupelnym odludziu we Francji, gdzie przebilam kolo na gwozdziu. I tez pan z Barcelony sie napatoczyl i bez problemu pomogl. 

Podczas slynnej irlandzkiej zimy w 2010 roku jadac do pracy musialam przejechac przez odcinek z oblodzona gorka, na szczescie pracownicy ze sklepu obok wybiegali za kazdym razem jak jakis samochod nie dawal rady, i pchali. Jakis tydzien temu wysiadl mi w aucie alternator, akurat jak zrobilam zakupy w polskim sklepie i mialam wracac do domu. Sprzedawca mnie zobaczyl bo akurat palil na zewnatrz papierosa, przybiegl z kablami, odpalilam i jakos dojechalam. 

Moglabym mnozyc takie przyklady, czesto nie pamietam o nich bo takie zachowania wydaja mi sie normalne i czesto sie z nimi spotykam. Nie jest tak zle z ludzkoscia, jeszcze nie 😉 

A tak na koniec przypomnialo mi wydarzenie z dziecinstwa. Niedaleko mojego rodzinnego domu otworzono dawno temu zawodowa szkole gornicza z internatem ktora juz oczywiscie nie istnieje. Poprzyjezdzali mlodziency z roznych wiosek zeby sie szkolic na gornika, mieszkancy przewidywali klopoty, burdy, przestepstwa i wszystko co najgorsze. Moja mama sie bardzo obawiala przechodzic obok szkoly i internatu i przewaznie wybierala okrezna droge, ale raz, pamietam dokladnie a mialam moze z 5,6 lat, byla sroga zima i snieg, mama niosla jakies wielkie siaty i zdecydowala sie na trase kolo szkoly.

No wiec idziemy razem, mama z siatami, ja uczepiona do niej. Tam byly takie schody dosc strome w dol, prowadzace na ulice gdzie byl nasz przystanek autobusowy. Jestesmy na czubku tych schodow, zasniezonych jak cholera, sliskich, mama oczywiscie na obcasach, a co, i sie zastanawia czy na tylkach nie zjedziemy. A wtedy widzimy ze pod gore po stopniach idzie moze z 10 mlodzieniaszkow wygladajacych jak adepci gornictwa. Zobaczyli nas, jeden podbiegl, wzial mnie na rece i zniosl, mamie dwoch innych wzielo torby, ja pod ramie i ja bezpiecznie sprowadzili na dol. Powiedzieli do wiedzenia i poszli.

Czasem bezinteresowna pomoc nadchodzi z najbardziej niespodziewanej strony 😉