Mialam takie plany na ten dzien…niestety zupelnie o nich zapomnialam i o malo co nie przeoczylabym (znowu) tej daty. A przeciez 10 lat blogowania to jest cos 🙂 

Powtorze dla niewtajemniczonych ze zaczelam pisac bloga na Interii, w 2010 roku przenioslam sie na Bloxa. Spowodowane bylo to glownie iloscia trolli i niemoznoscia monitorowania komentarzy na Interii. Stary blog istnial jako niepubliczny dopoki Interia nie postanowila zlikwidowac platformy. Tak wiec 10 lat minelo ale niestety nie da sie wrocic do tych pierwszych zapiskow.

Wiele sie zmienilo przez te lata, przede wszystkim moj nick nie ma juz zadnego sensu bo jaka tam ze mnie Dublinia (czy ewazdublina jak pokazuje podpis) skoro juz od dawna w Dublinie nie mieszkam. Niestety nie wyszlo mi z tym nickiem, trzeba bylo wymyslic cos bardziej uniwersalnego no ale coz… Juz pomijam fakt ze muzeum wikingow nazywa sie tez Dublinia i az dziw ze nikt mnie jeszcze nie pozwal haha 😀

Blog z prywatnego i osobistego stal sie bardziej uniwersalny, pokazalam swoja piekna buzke nie raz i jakos nikt mnie jeszcze na ulicy nie rozpoznal, rzucajac sie z krzykiem po autograf 😉 Moze dlatego ze przewaznie poruszam sie samochodem a jak juz spaceruje to po roznych wsiach i ostepach 😉 

Tak naprawde wszystkie moje dalsze i blizsze znajomosci (oprocz zawodowych) to osoby poznane przez bloga. Niektore z tych znajomosci przeniosly sie do reala a niektore na fejsbuka – lub jedno i drugie. Poniewaz pisac musze i to jest jakby moja druga natura (od kiedy nauczylam sie tego w wieku czterech lat a wlasciwie nawet duzo wczesniej, juz jako dwuletni bachorek bralam w reke dlugopis i bazgralam gdzie sie dalo slowa: tułytu łytu – mam dowod w postaci pobazgranych ksiazek) to blog pomaga mi sie te czynnosc wykonywac. Pewnie pisalabym nawet gdyby nikt nie czytal i nie komentowal, ale oczywiscie miod na serce to rzesza czytelnikow i Wasze komentarze. 

Na koniec musze podziekowac mojej redaktorce Kitty ktora zawsze uwaznie przyglada sie mojemu pisaniu i czasem cos tam lapka poprawi 😉