Przyznam ze nie bardzo chcialam odwiedzic wlasnie Capri, nastawialam sie raczej na Ischie i Procide. Capri kojarzylo mi sie z przereklamowanym luksusem i myslalam ze jakies Clooneye i Rihanny tam sie beda przechadzac. Blad, bo wysepka jest sliczna, romantyczna, wcale nie wygladajaca na jakas oaze bogaczy, no moze z wyjatkiem jednej ulicy mieszczacej sklepy Diora, Chanel itp. A cala reszta to male biale domki, przepiekne widoki, natura, morze no i rozkoszne male kozki ktore nadstawiaja sie do glaskania. Nic tylko by sie czlowiek tak rabnal na trawe z karafa wina i waza winogron pod reka, i tak lezal i glaskal te kozy, i sluchal spiewu ptakow.

Tak w ogole to Capri byla kiedys czescia ladu a archeolodzy odkryli ze byla zamieszkana juz w czasach neolitu. Wyspa przezywala boom w okresie panowania Rzymian – cesarz Augustus zbudowal tam akwedukty, wille, swiatynie i ogrody a takze bawil sie w odkrywce, odkopal bowiem bron i inne przedmioty swiadczace o tym ze wyspa byla juz dawno przed nim zamieszkana.

Nastepca Augustusa, Tyberiusz, ukochal Capri i zbudowal na niej 12 willi nazwanych imionami bogow (zachowaly sie ruiny villi Jovis) a wreszcie osiadl tam na stale. Podobno Tyberiusz odstawial na wyspie niezle numery, szczegolnie orgie seksualne i zrzucanie wrogow ze skal do morza, ale wg historykow te informacje moga byc rowniez wyssane z palca albo raczej z piora pewnego dziejopisarza Swetoniusza.

Po panowaniu Rzymian Capri weszla we wladanie Neapolu i byla czestym celem atakow piratow. W XVI wieku  zostala zdobyta przez Turkow, w wiekach pozniejszych przeszla pod panowanie Francji(za czasow Napoleona), wreszcie ponownie przejal ja Neapol. 

Capri goscila ciekawe osobistosci, byli tam np Lenin i Gorki. Do spopularyzowania jej przyczynil sie znacznie szwedzki lekarz Axel Munthe, bardziej znany jako autor ksiazki The Story of San Michele. Od konca XIX wieku Capri to juz znany resort ktorego odwiedzali pisarze, malarze i artysci. Teraz swoje wille maja tam zamozni z calego swiata, miedzy innymi Mariah Carey.

Na Capri najlepiej zawitac z samego rana a idealnie byloby spedzic tam co najmniej 2 dni. My przyplynelysmy najwczesniejszym jetem do Marina Grande, wjechalysmy na gore funikolarem i jakos od razu nawet nie podazajac specjalnie za mapka trafilysmy na 3 atrakcje ktore chcialysmy zobaczyc – ogrody Augusta, Via Krupp i sklep firmowy Carthusia, perfum produkowanych na Capri – wszystko miesci sie kolo siebie. 

Ogrody zostaly zbudowane z inicjatywy Friedricha Alfreda Kruppa ktory na wyspie pomieszkiwal i cumowal tam swe jachty (bylo go stac bo to bardzo bogaty przemyslowiec byl). Widac z nich pieknie slynne wystajace  z morza spiczaste skaly ktore maja swoje imiona – Stella, Mezzo i Scopolo. Z tarasu mozna rowniez podziwiac gore Solaro i slawna ulice nazywana Via Krupp, ktora wspomniany bogacz przechadzal sie do Marina Piccola z hotelu mieszczacego sie zaraz przy ogrodach (obecnie droga jest zamknieta z powodu okruszajacych sie skal). Pan Krupp skonczyl niespecjalnie bo oskarzono go o homoseksualizm i orgie ktorych sie mial dopuszczac na wyspie wlasnie (cos musi byc w tamtejszym klimacie skoro wszyscy sie orgiuja 😉 i zostal z niej wyproszony, a zaraz potem popelnil samobojstwo.

Wracajac z powrotem waska drozka dochodzimy do sklepu Carthusii, bardzo ladnie urzadzonego gdzie mozna sie do woli nawachac perfum, balsamow, mydel itp, no i oczywiscie zakupic je – ceny sa dosc wysokie a zapachy…no coz, proszek do prania. Turysci jednakze lapia sie na zgrabna historyjke o zakonniku ktory trzymal w wazonie kwiaty i po paru dniach zauwazyl ze woda pieknie pachnie…no i kupuja. 

Wrocilysmy do punktu wyjscia czyli piazetty, gdzie w kiosku z gazetami rzadzi duzy kot, i zdecydowalysmy sie przespacerowac do villi Jovis.

Oczywiscie zboczylysmy z drogi i doszlysmy do innego pieknego miejsca – Arco Naturale, wapiennej skaly z czasow paleolitu. Widoki stamtad sa wspaniale, zreszta na Capri gdzie czlowiek nie spojrzy tam jest ladnie.

Znalazlysmy rowniez wille Jovis -spacer do niej jest dosc dlugi ale przyjemny, mimo upalu. Same ruiny takie sobie, za to znow niezwykla panorama roztaczajaca sie z gory. Wracajac spotkalysmy trzy sliczne kozki napraszajace sie glaskania po uszach i pozujace wdziecznie do zdjec. 

Z Capri wzielysmy autobus do Anacapri, miasta znacznie spokojniejszego i polozone bardziej w gorze. Mozna sie tam dostac rowniez wypasiona biala taksowka cabrioletem. Naszym celem bylo wzgorze Solaro,najwyzszy szczyt na Capri, na ktory mozna wjechac kolejka linowa. Przejazdzka trwa okolo 15 minut podczas ktorych mozna podziwiac wyspe w prawie calej okazalosci. Na Anacapri miesci sie tez willa San Michele gdzie mieszkal wspomniany Munthe. 

To dopiero jest ciekawa postac. Szwedzki lekarz i psychiatra, nadworny lekarz krolowej szwedzkiej Wiktorii, filantrop ktorzy wiekszosc zycia spedzil na Capri, leczyl biednych za darmo i byl goracym oredownikiem praw zwierzat i ich milosnikiem. Jego wspomnienia z Capri zatytulowane Historia San Michele staly sie bestsellerem i przycmily inne dokonania pisarskie. W porownaniu z rozpustnikiem Kruppem Szwed jawi sie niemal jak krysztalowa postac choc go podejrzewano o pare romansow miedzy innymi z sama krolowa Wiktoria. 

Willa ma piekne ogrody z ktorych oczywiscie rozciagaja sie piekne widoki ale jak sie juz zdazyliscie zorientowac trudno byloby poszukac na Capri miejsca z ktorych sie nie rozciagaja.

Z Anacapri wrocilysmy do Capri by powloczyc sie po tej slynnej ulicy z Diorem, ale o wiele bardziej zainteresowaly nas odrapane i klimatyczne zaulki, np zakon siostr karmelitek z XVII w. Takie perelki w samym centrum wyspy.

Nie bylo czasu na rejs wokol Capri ani na Lazurowa Grote, ale tak mysle ze kiedys sie tam wybiore chocby na dlugi weekend. Polaczenie jest swietne, samolotem do Neapolu i stamtad jetem. Moze na przyszle swieta wielkanocne?