Dopielam swego, jestem oficjalnie odpowiedzialna za ustalenie budzetu na przyszly rok. Niby robie go razem z moim ulubionym financial controller, ktory jest mi wielka pomoca i mentorem jesli chodzi o revenue, ale podpisana bede pod tym ja.

Kolejny krok – chce od stycznia zmienic swoj tytul zawodowy na reservations and revenue manager zeby miec to oficjalnie w papierach bo tylko brak owegoz przeszkadza mi w poszukaniu duzo lepiej platnej pracy. Przechodze na drugi etap interview a potem: inny kandydat ma wiecej doswiadczenia bo juz 5 lat pracuje jako revenue manager….

No dopiero raz sie tak zdarzylo ostatnio bo tylko w jednej firmie aplikowalam, ale to daje do myslenia. Zreszta i tak nie bylam specjalnie zainteresowana, wczoraj natomiast mialam interview w super miejscu i placa oferowana to 45k, zaraz potem dostalam maila ze na drugie jestem zaproszona za tydzien. Zobaczymy – albo historia sie powtorzy albo nie. Bo jestem cholernie dobra w tym co robie i jak ktos ze mna pracuje to widzi to, tylko ze nie mam formalnego doswiadczenia na stanowisku!

Czemu w ogole mysle o odejsciu jak mi dobrze gdzie jestem? Rozne czynniki wplynely na te decyzje, nie jestem zdesperowana, na dzien dzisiejszy przekroczylam budzet juz o 1% w skali roku wiec wielki bonus roczny gwarantowany, szef pieje z zachwytu, nie rzuce sie na byle co ale wciaz w glowie mam mysl – juz czas sie stad ruszyc.

Tymczasem C. dostal prace i zaczyna jutro. Wiecej okazji sie nawarstwilo bo i to, i jego urodziny i druga rocznica naszego poznania, wiec celebrowalismy w Carlingford w hotelu Four Seasons, glownie pijac szampana w jacuzzi z mala przerwa na rewelacyjny obiad w tamtejszej restauracji do ktorej zeszlismy w wieczorowych kreacjach ale bez bielizny zeby dodac troche pieprzu 😉