Zaczne od tipa kosmetycznego – nic lepszego nie ma niz Estee Lauder serum na noc o ktorym juz tu raz pisalam. Kremy i specyfiki z kwasem hialuronowym a nawet sam kwas w formie czystej (mam) sie moga schowac. Dobre sa kosmetyki z czerwonych winogron ktore kupilam w Spello ale Estee Lauder przebija wszystko (nawet krem Nivea i oliwe z oliwek).

Dlatego tzw lekka raczka wydalam 135 € na lotnisku na caly set: krem na noc, na dzien i pod oczy z serii Time Zone do ktorego dolaczono w prezencie mala buteleczke wspomnianego serum. Mysle ze normalnie w sklepie i osobno cena jest zdecydowanie wyzsza.

Wyobrazcie sobie jedno tylko dziecko lecialo na caly samolot! Albo Hiszpanie sie mniej rozmnazaja niz inne nacje albo podrozuja samotnie. I to jedno dziecko CICHO siedzialo!

Hiszpanie sa tez oszczedni bo tylko 5 osob kupilo opcje priority (lacznie ze mna) w zwiazku z czym pierwsza wlazlam na poklad.

Madryt przywital mnie 35-stopniowym upalem. Kolejny tip – nie wierzcie informacji turystycznej, google wie lepiej. Sprawdzalam ile bedzie mnie kosztowac taksowka do hotelu i google pokazal 26€, pan w informacji strzelil ze okolo 35-40€. Zaplacilam 26.

Hotel jest dokladnie w srodku tego co chce zobaczyc, w samym sercu Madrytu 5 min od Puerta del Sol. Czysto, cicho i spokojnie az sie wierzyc nie chce ze na zewnatrz przewalaja sie tlumy.

Recepcjonista strescil mi w 5 min historie swego zycia (urodzony na Kubie, mieszkal w Meksyku, potem w Rosji, Gruzji, na Litwie i wreszcie osiadl w Madrycie. Mowi 4 jezykami. Bardzo sympatyczny i pomocny czlowiek.

Pierwsze co zrobilam po wyjsciu z hotelu – poszlam na gaspacho i Sangrie. Mam zamiar zywic sie tu wylacznie Sangria, gaspacho i ewentualnie owocami.

Madryt pierwsze wrazenie – oczywiscie duzo ludzi. Wole wloczyc sie po malych miasteczkach i na dluzsza mete to nie moglabym tam zyc – ale o dziwo nie zmeczylo mnie to i nawet jakas dziwna przyjemnosc znalazlam w tym ze tak sobie ide w tym tlumie, nikt na mnie nie zwraca uwagi. O dziwo moge sie kompletnie odizolowac od swiata zewnetrznego i sie zatopic we wlasnych myslach – nawet sobie z tego nie zdawalam sprawy.

Im bardziej zapadal zmierzch tym bardziej mi sie wszystko podobalo. Zywe rzezby na ulicach, ludzie zapelniajacy szczelnie knajpiane stoliki na zewnatrz, uliczni sprzedawcy przeroznych pierdolek. A im dalej od Puerta del Sol i im pozniej bylo, tym sie robilo bardziej nastrojowo.

Kiedy wchodzi sie na Plaza De oriente z widokiem na Palacio Real, widok jest przecudny. Niewielki ogrod przed palacem wygladal jak skapany w delikatnej mgielce – nie wiem jakim cudem tak moglo byc ale bylo. Uliczny grajek spiewal jakas teskna hiszpanska piesn. Stojaca obok kadedra wygladala przepieknie na tle ciemniejacego nieba, caly plac przed nia byl prawie pusty, z nielicznymi fotografami amatorami jak ja robiacymi zdjecia.

Plaza Mayor to tetniacy zyciem nocnym olbrzymi czworoboczny teren z mnostwem restauracji i barow. Tam wroce za dnia zeby zrobic dokladne zdjecia freskom na budynkach.

Potem znow zaglebilam sie w mniejsze uliczki i ponownie cisza i spokoj, mniejsze bary, takie specyficzne hiszpanskie, z typowym ciezkim brazowo-ciemnym kolorytem, wystrojem ktory sie pewnie nie zmienil od wielu lat, jeden stolik na zewnatrz, przy nim para, on wygladal jak Javier Bardem tylko z mniejsza glowa…

W poszukiwaniu sklepu spozywczego odkrylam tuz za rogiem do mojego hotelu Plaza de Santa Ana z pomnikiem Lorki, taki Plaza Mayor w miniaturce.

Wszedzie chce wrocic jutro by – w przenosni i doslownie- zobaczyc te wszystkie miejsca w innym swietle. Madryt podoba mi sie bardziej niz Barcelona, to pewne.