Tytułem wstępu :)

Zeby spokojnie wziac sie za sam pobyt wspomne szybko o perturbacjach samolotowych.

Najpierw przy wylocie do Sewilli przytrzymano nas 1.5 godziny na pokladzie, jak sie potem okazalo z powodu strajku kontrolerow lotow we Francji. Nie zawinil RyanAir ale czy to jest taki straszny problem zawiadomic pasazerow o so chozi zamiast sie pochowac w kabinach i nie wychylac nosa? A my zachodzimy w glowe czy znow jakis wulkan nie wybuchl albo czy sie moze nie zepsulo left phalange … 😉

Z powrotem bylo jeszcze weselej bo najpierw zakosztowalysmy slynnego hiszpanskiego „mañana” – 2 autobusy na lotnisko po prostu nie przyjechaly wiec wzielysmy taksowke. Walizki zwazone waga przemyslowa w hotelu mialy rowne 15 kg ale o dziwo na tasmie zrobilo sie 16 (podejrzewam te paskudne linie o celowe zawyzanie). Pani z monstrualnie wielkim tylkiem zawiadomila nas ze albo placimy po 20 e kazda albo sie przepakujemy, ale musimy jeszcze raz odstac cala kolejke. No wiec odstalysmy w zwiazku z czym moje priority diabli wzieli i weszlysmy do samolotu na szarym koncu, nie bylo juz nawet wolnych miejsc obok siebie.

Przynajmniej udalo nam sie znalezc dwa po przeciwnych stronach przejscia, ja usiadlam kolo starszych panstwa ktorzy sie ciagle ze mna konsultowali czy moze wlaczyc klimatyzacje czy nie zeby mi nie bylo za zimno czy za cieplo, plus czestowali mnie czekolada. Alex miala za sasiadow mloda pare ktora zmieniala kolory z bialego na zielony, jak sie okazalo nie bez przyczyny albowiem ona wymiotowala przez caly lot a on kiedy raz wyszedl do ubikacji to zemdlal w przejsciu.

Choc wczesniej postanowilysmy nie napychac kieszeni paskudnemu RyanAirowi i nie zamawiac nic na pokladzie, tak wystraszone zaraza mogaca sie rozpylic kropelkowo od razu zaaplikowalysmy sobie survival kit czyli wodke (ja) i rum (Alex) z sokiem. Alexis miala tez zreszta fajna przygode przy wylocie do Sewilli bo tak zasluchala sie w ipoda ze zerwala sie z siedzenia jak juz wszyscy przeszli przez bramke. Wybiegla na zewnatrz i na oslep pobiegla w jakims kierunku, po czym nagle zorientowala sie ze goni ja dwoch mezczyzn krzyczac: zejdz z pasa startowego!

No ale przynajmniej zadnych niemowlat dracych sie nie bylo a ja powiedzialam po polsku przy stewardzie ze zaloga meska brzydka a on sie okazal rodakiem… ale moze nie doslyszal.

Jak juz o transporcie pisze to wspomne ze dopiero trzeciego dnia pobytu zorientowalysmy sie ze Sewilla ma metro 🙂 I to jakie – sliczniutkie, czysciutkie, cichutkie. Nie wiedzac o tym fakcie zapylalysmy na piechote wczesnym rankiem do dworca glownego Santa Justa pol godziny chcac dojechac do Cordoby. A tu nie dosc ze mozna metrem to jeszcze jest druga stacja blizej starego centrum o nazwie San Bernard o ktorej nam w informacji turystycznej nie powiedziano. Z pociagami trzeba uwazac – za pospieszny do Kordoby czy Kadyksu mozna zaplacic kolo 36 e podczas gdy zwykly kosztuje miedzy 9-13 e a jedzie tylko jakies 25 min dluzej. Zreszta pociagi rowniez sa nowoczesne i czyste jak i metro. Dworce takze sprawiaja mile wrazenie na co zawsze zwracam uwage po traumie stacji kolejowej w Katowicach pelnej cpunow i zebrakow, ciemnej, smierdzacej moczem i pokrytej grafitti. A juz dworzec w Jerez de la Frontera to perla architektoniczna, z frontonem ozdobionym mozaikami, ktora mozna poogladac tu: http://www.itravelnet.com/photography/europe/spain/jerez-de-la-frontera/train-station.html

Kraza po nim policjanci w cywilu legitymujacy niewinnie wygladajace turystki – czyli nas – w przerwach rozwaleni na lawkach i ziewajacy. Jakby ktos sie wybieral do Hiszpanii radze wiec nosic przy sobie albo paszport albo swistek meldunkowy z hotelu.

Ciag dalszy nastapi a na zachetke zdjecia: