Pewnie stali czytelnicy bloga wiedza ze moja mama NIE DZWONI do mnie jesli czegos naprawde nie potrzebuje.

Od kiedy mieszkam tutaj coraz rzadziej czegos potrzebuje wiec telefonuje ja od czasu do czasu, przyznam sie ze z niechecia bo pierwsze wypowiadane przez nia zdanie to:

„Oj, ja mam tyle tu problemow ze sobie nawet nie zdajesz sprawy”. Mama w porywie byla dawno temu wyznawczynia pozytywnego myslenia ale jej przeszlo. To nie jest tak ze ja o zadnych przykrych rzeczach nie chce slyszec ale moze by sie tak ktos zapytal co u mnie slychac zamiast od razu bombardowac setka klopotow z ktorych 99% spowodowane jest przez mojego braciszka?

Kiedy wczoraj ujrzalam na wyswietlaczu numer jej komorki pomyslalam ze to musi byc cos bardzo bardzo powaznego, wiec pomimo tego ze prowadzilam samochod zdecydowalam sie odebrac.

-Ewusiu? 

-No? Czesc, co sie stalo?

-Czy ty wiesz jak sie nazywa taki maly pies mysliwski, taki z brodka?

Z brodka mi sie kojarzy tylko Szpicbrodka a poza tym mnie troche zatkala oryginalnosc pytania.

-Nie mam pojecia, a po co ci to?

-Ach, nie moge sobie przypomniec a takiego kupila sobie ciocia Jozia.

(nie pamietam kto zacz ciocia Jozia ale oto jade samochodem manewrujac kierownica jedna reka i uwazajac zeby kogos nie stuknac i zastanawiam sie jakiego to pieska mogla sobie kupic)

-Takie ma stojace uszy i sztywne wlosy.

(Nie wiem czy to mialo byc o cioci Jozi czy psie…)

-Mamo, naprawde nie wiem a nie moge rozmawiac bo prowadze.

-Oj to nie szkodzi, tez nie mam czasu rozmawiac bo jest u mnie ciocia Jozia…

A za piec minut dostaje smsa:

-Wiem! TERRIER!

Matka jest tylko jedna. Jedyna i niepowtarzalna 😉