Zanim przejdę do okropnych tegorocznych kreacji oskarowych, muszę wspomnieć o gali i o incydencie z obijaniem gęby. Zacznę od tego, że Oscary już dawno straciły większość swojego prestiżu, a popularność ceremonii spada z roku na rok. Przestałam oglądać sprawozdanie z gali już dawno temu (tylko skrót), bo nie bawią mnie nudne żarty prowadzących i ckliwe, a często żenujące przemowy nagrodzonych. Generalnie mamy zbiorowisko bogaczy, którzy są w większości oderwani od rzeczywistości, mimo iż mają zdanie na prawie każdy temat i chętnie edukują nas, maluczkich, a to o rasiźmie, a to o nierówności społecznej, polityce, zdrowym odżywianiu się czy ekologii. Taki Leoś diCaprio na przykład przemawia na szczycie klimatycznym, jednocześnie używając prywatnego samolotu, jachtu, zapewne kilku/kilkunastu samochodów itp. Podczas pandemii wielu z nich „cierpiało” z nami, lejąc łzy w basenach, domowych siłowniach i spa. W tym roku wszystkie gwaizdy bardzo chętnie przyjęły „goody bags” o wartości 135.000 dolarów każda. A nie możnaby na przykład przeznaczyć równowartości tego dla Ukrainy?

Daleko jestem od filozofii, że trzeba odbierać bogatym i dawac biednym. Owszem, uważam że niektóre zawody czy profesje są przepłacane, ale tak było zawsze i będzie. Ale nie lubię, jak przepłacana grupa uprzywilejowanych nie wiadomo czemu celebrytów wynosi się, czy raczej jest wynoszona ponad przeciętność. Popatrzcie, co stało się na Oscarach. Prowadzący Chris Rock rzucił niesmacznym żartem na temat ogolonej głowy żony Willa Smitha, nazywając ją GI Jane II (GI Jane to film z Demi Moore, która dla tej roli ogoliła głowę). Żart był niesmaczny, bo Jada Smith choruje na łysienie plackowate. Ale dobra, słyszałam już na tej scenie i na Globach gorsze rzeczy i bardziej szokujące dowcipy. Zresztą, jak potem wyznał przyjaciel komika, Rock nie wiedział o chorobie Jady, a nie wiadomo nawet czy sam ten żart wymyślił, czy czytał z telepromptera. Will Smith, który początkowo wydawał się ubawiony, nagle wstał, podszedł do Chrisa i walnął go (nie za mocno) w szczękę. Realizator szybko zaskoczył i widzowie w Stanach nie widzieli całego zajścia dokładnie, ale w sieci można to zobaczyć. Na sali zapadła cisza, Chris miał dziwną minę, Will Smith wkurwiony na maksa usiadł na fotelu jakby nigdy nic i wrzasnął dwa razy na cały głos: „Keep my wife’s name out of your f—–g mouth!”

Gdyby to nie był Will Smith, tylko jakiś szaraczek, ceremonia nie byłaby kontynuowana jakby nigdy nic. Ale wystarczy być zarabiającym miliony aktorem i artystą, żeby zachować się jak ch.j, zaatakować prezentera, potem jakby nic siedzieć sobie na imprezie a na koniec dostać Oscara. W bardzo haotycznej i łzawej przemowie Will przeprosił akademię i oglądających (nie Rocka) trując coś o obronie rodziny, świetle, Bogu itp… Coś jest nie tak z główką. A może Will coś przedawkował. Moim zdaniem takie zajście nie powinno być zlekceważone. Po ceremonii Chris Rock nie zgodził się na wszczęcie postepowania przeciw Smithowi i angażowania policji. Reakcje w internecie są z reguły potępiające Willa, choć nie brakuje i tych, którzy najwyraźniej popierają akcje napędzane testosteronem i rozwiązywanie problemów przez bicie. Ktoś też coś truł, że czarne kobieta została obrażona… oj oj, rasizm… kurfa, 3 osoby w to zaangażowane są czarnoskóre. Gdzie tu rasizm jest?

Kolejnym żenującym epizodem były seksistowsie żarty Reginy King, która wywołała na scenę paru przystojnych aktorów, proponując im testy na covid za pomocą swojego języka tudzież obmacała ich dokładnie, „sprawdzając” czy wszystko z nimi w porządku. Gdyby mężczyzna postąpił tak z kobietami, od razu byłaby awantura. Podwójne standardy? A na koniec eventu na scenie, obok Lady Gagi, pojawiła się wwieziona nawózku ledwie mówiąca Liza Minelli. Nie sądzę, by wiedziała, gdzie jest i co się dzieje. Bardzo to było smutne. W sumie jedynym wzuszającym momentem było wręczenie statuetki za najlepszą rolę głuchoniememu aktorowi z filmu CODA (który zwycieżył też w kategogorii na najlepszy film).

No dobrze, to była moja opinia na temat incydentu, a teraz o kieckach. Dawno już nie widziałam tak zmasowanego ataku brzydkich sukienek. Może dwie były ładne, bardzo niewiele było „ok”. Większość domagała się żelazka. Żadna kreacja mnie nie zachwyciła. Kilku panów było fajnie ubranych (i nie chodzi mi o Timothy Chalamet który najwyraźniej zapomniał o koszuli pod marynarkę). Zacznę od pozytywów.

Naj:

Lily James i Jessica Chastain – obie panie lekko buduarowo, po zmianie butów na pantofelki z Ann Summers można użyć sukien w innym celu 😉 Ale ładnie leżą, dobrze się prezentuję. Suknia pani Chastain ma ciekawy efekt ombre a kolor na biuście przypomina kolor jej włosów.

H.E.R i Zoe Kravitz. H.E.R – super kolor, prosty krój, radośnie to wygląda. Zoe trochę jak prześcieradło, ale w typie Audrey Hepburn, plus za to że to, co się wydaje kokardą, nie jest kokardą.

Vanessa Hudgens i Alana Haim. Pierwsza to klasyka, bardzo pięknie dopasowana i seksowna suknia, druga ma może nieciekawy krój ale interesujący efekt łusek.

Panowie:

Kodi Smit – McPhee i Jacob Elordi. Pierwszy za kolor baby blue i biżuterię zamiast krawata czy muszki, drugi za klasykę i urodę.

Niespodzianka:

Olivia Coleman. Zawsze wyglądała kiepsko a tu proszę, jest lepiej! Nadal golfik, nadal wszystko zabudowane żeby przypadkiem skrawek skóry nie wychynął, ale jakoś z życiem! Włosy i makijaż dużo lepiej, dla przykładu porównanie z poprzednim rokiem. Ja bym zrobiła dekolt łódkowy i pozbyła się paska.

Nieudana inspiracja:

Zendaya zainspirowała się ikoniczną kreacją Sharon Stone, ale moim zdaniem nie wyszło. Zendaya ma ładny brzuch i go chętnie pokazuje, ale ta koszulka wygląda jak urżnięta bo na przykład plama się zrobiła czy coś…

I teraz mam problem, żeby z reszty koszmarnych przyodziewków wybrać te najgorsze. Naprawdę trudno będzie.

Tracee Ellis Ross – kto wymyślił takie płatki materiałowe, sprawiające wrażenie, jakby się miały zaraz odkleić od biustu? Bardzo to brzydkie, niekomfortowe, cała suknia czyni sylwetkę aktorki ciężką.

Jada Pinkett Smith – niektórzy porównali tę suknię do brokułów albo sałaty. Mnie skojarzyło się z siecią rybacką, do której wpadły pogniecione aluminiowe zielone puszki, które aktorka za sobą ciągnie.

Pożarte przez falbanki Niecy Nash, Billie Eilish i Julia Vernon.

Kristen Stewart – jakby powiedział Tomasz Jacyków – gra nogą. Nogi ma owszem, bardzo ładne. Nie jestem jednak przekonana, czy „hot pants” i rozpięta do pasa koszulina to właściwy outfit na Oscary. Aktorka prawie zawsze wygląda niechlujnie i ma przetłuszczone włosy. Jessie Buckley natomiast ma jedną z tych niewyprasowanych sukien.

Venus i Serena Williams. Pierwsza przesadziła z dekoltem, druga z rękawiczkami.

Mogłabym tak jeszcze długo, ale kończ waść, wstydu oszczędź. Na koniec więc Maggie Gyllenhaal przebrana za czarny słup, oblepiony hakami do wieszania ubrań.