Najwyraźniej wystarczy 700 euro, kilkoro chętnych lokalsów i utalentowana dziewczyna z I’phonem, by zrobić świąteczną reklamę, która stanie się światowym wiralem i zakasuje samego Johna Lewisa. No i jeszcze potrzebny jest pies.

Charlie’s Pub w Enniskillen w Północnej Irlandii prowadzony jest przez Unę Burns, która wpadła na pomysł świątecznego spotu. O pomoc poprosiła dziewczynę zajmującą się tworzeniem treści, po angielsku to brzmi lepiej: content creator. Klient pubu, 74 letni Martin McManus (kiedyś zaangażowany w teatr amatorski) zgodził się być postacią centralną spotu, inni znajomi znajomych, narzeczeni Megan i Alex, z chęcią także wystąpili w klipie, razem ze swoim pieskiem Missy.

Reklamę nakręcono w trzy godziny. Jej bohater, starszy pan, wraca z cmentarza, po odwiedzeniu grobu żony. Idąc ulicami Enniskillen, najwyraźniej czuje się samotny i chciałby kogoś zagadać, ale nikt nie zwraca na niego uwagi. W lokalnym pubie jest inaczej – uprzejmy barman od razu podaje Guinessa, ale mężczyzna ciągle siedzi samotnie przy stoliku, patrząc na młodą parę z psem, może przypominając sobie swoją młodość i miłość.

Piesek postanawia zapoznać się z nieznajomym, więc dosiada się do niego, co zauważa młoda para. Nawiązuje się rozmowa, po czym oni także przysiadają się do stolika i gawędzą ze starszym panem, którego twarz dosłownie rozświetla się radością. Reklama kończy się cytatem z Yeats’a : There are no strangers here, only friends you haven’t met.

Oczywiście twórczyni spotu chciała zwrócić uwagę na samotność osób starszych, choć czytając komentarze pod reklamą na you tube lub social media dużo młodych ludzi pisze, że oni również są samotni, szczególnie podczas okresu świąt. Naprawdę niewiele trzeba, żeby komuś „zrobić dzień”, czasem zwykłe hi na ulicy i uśmiech wystarczy.

Chcę też zwrócić uwagę na inny aspekt, który może umknąć osobom spoza Irlandii – tutaj lokalne puby to czasem jedyne miejsce, gdzie osoby starsze i samotne mogą się poczuć częścią społeczności i sobie po prostu pogadać. C. pracował jakiś czas jako menadżer pubu w naszym miasteczku, więc od niego też wiem, jak starsi ludzie ucierpieli podczas lockdownu, bo bar był zamknięty. Nie chodziło o picie alkoholu, bo ten jest w sklepie, ale właśnie o bycie pośród ludzi, gwar, ploteczki.

No i przykład pieska – posiadanie, jak ja nie lubię tego określenia, więc raczej opieka nad psem czy kotem potrafi bardzo pomóc samotnym starszym osobom. Niestety, niektórych to przerasta albo finansowo, albo po prostu obawiają się, że nie dadzą sobie rady bądź po ich śmierci pies czy kot będą zdane na łaskę i niełaskę spadkobierców bądź przypadkowych osób. Wiem, że nasz lokalny weterynarz oferuje zniżki dla starszych i samotnych właścicieli zwierząt. Może sprawdzę, czy istnieje jakaś lokalna inicjatywa, by im pomagać np w wyprowadzaniu piesków, bo chętnie bym się w to zaangażowała.

Irlandia bardzo mnie zmieniła, kiedyś byłam strasznym mrukiem, teraz bez problemu nawiązuję kontakty i może pamiętacie z postu o Lyonie, że spędzałam wieczory ze starszymi paniami z naprzeciwka pijąc z nimi wino i gadając 🙂 Kiedy chodzę po okolicy, często jakaś spacerująca osoba mnie zagaduje, a ja zawsze znajduję czas na wymianę zdań o pogodzie. Bądźmy mili dla innych.

Reklama Charlie’s Pub jest światową sensacją, a słynny John Lewis pokazał ją na swoich mediach z podpisem: I am not crying, you are crying. Czytałam też, że firma wysłała do pubu prezenty świąteczne. Osoby zaangażowane w produkcję goszczą na łamach internetu i w TV, a pan McManus wydaje się być bardzo zadowolony ze swej popularności. Jeśli będę w przyszłości w pobliżu Enniskillen, na pewno zajrzę do Charlie’s Pub 🙂