Nie wiem, jak to się stało, ale zaangażowałam się w organizację służbowego eventu w Polsce. Początkowo miało być tylko odwiedzenie dwóch hoteli z mojego portfolio – w Krakowie i Rzeszowie – razem z koleżanką z działu sprzedaży. Zaproponowałam przy okazji, że skoro i tak przyleci aż z Afryki, to może zorganizujemy spotkanie dla wszystkich polskich hoteli. I tak narodził się pomysł na networking i sales training. Kraków był kompletnie niedostępny – hotele zabukowane po brzegi, ceny zaporowe – więc stanęło na Rzeszowie. Może mniej reprezentacyjnie, ale praktycznie.

Moja rola miała się ograniczyć do wysłania zaproszeń i rezerwacji pokoi. W praktyce doszło do tego znalezienie venue, wybór menu, negocjacje cen i koordynacja wszystkiego między hotelem, restauracją i koleżankami z sales. Niby nieduża impreza, ale logistycznie – sporo zamieszania.

Oczywiście nie mogło obyć się bez atrakcji:

• jednej koleżance odwołano lot,
• klub, w którym mieliśmy mieć kolację, zmienił właściciela i nagle „sorry, nie mamy koncesji na alkohol” (pomyślałam: dobra, to zrobimy after na mieście, a co),
• a w dzień eventu o 7 rano dostaję wiadomość od GMa z Rzeszowa: „Ewa, czy Wy już jesteście w Polsce? Bo przestrzeń powietrzna zamknięta, drony, dramat, wojna prawie”.

Jedna koleżanka leciała właśnie gdzieś między Dubajem a Krakowem, druga utknęła w Amsterdamie, a ja już widziałam nagłówki: „Historyczne szkolenie sprzedaży bez działu sprzedaży”. Na szczęście wszystko okazało się przesadzone, każdy doleciał, a event wypalił.

A impreza w klubie, mimo prohibicji, była hitem – zamiast alkoholu dostaliśmy żetony do gier i… ludzie rzucili się na nie jak na promocję w Lidlu. Po wszystkim i tak skończyliśmy w hotelowym barze, gdzie rozmowy toczyły się do rana. Drugi dzień również przebiegł świetnie i już planujemy powtórkę za rok. Może tym razem w Łodzi – w końcu ktoś musi odwiedzać Łódź.

Kilka refleksji z pobytu w Polsce:

• Wsiadanie do pociągu z walizką to sport ekstremalny. Serio, ten przeskok między peronem a schodkiem to selekcja naturalna.
• Pierwsza klasa w PKP? To chyba żart zrobiony na próbę cierpliwości. Druga pewnie wygląda jak poligon.
• Ceny – oprócz alkoholu i knajp – wysokie jak Tatry. To ja się pytam: kiedy to się stało?
• Taksówkarz mojego znajomego zrobił mu „wycieczkę krajoznawczą” połączoną z lekkim skubnięciem portfela. Może przypadek, może znak, że polscy taksówkarze też zaczynają grać w grę pt. „turysta płaci dwa razy”.

Po części służbowej spędziłam jeszcze trzy dni prywatnie w Krakowie:
✔ odwiedziłam Bunny Cafe (króliki fajne, ale wolę koty),
✔ strzelałam na strzelnicy,
✔ tańczyłam Pod Jaszczurami,
✔ zwiedziłam Auschwitz-Birkenau,
✔ kupiłam sukienkę od Christian Lacroix w Desigual,
✔ zaliczyłam obowiązkowo Pijaną Wiśnię (okazało się, że ma sekretną salę jak w Harrym Potterze),
✔ wpadłam do baru mlecznego na Brackiej i na dymiący koktajl w Ministerstwie Tajemnic.

Mieszkanie z jacuzzi, które wynajęłam, było sztosem – chętnie tam wrócę. A po powrocie… czekał mnie remont kuchni. Teraz mam czajnik i mikrofalę w sypialni, jak w AirBnb, a pudła ze szklankami robią za dekorację. Jeszcze tylko kilka dni i będzie po wszystkim. Oby.