Tradycyjnie przed świętami będzie o tegorocznych specjalnych reklamach świątecznych. Na szczęście, w porównaniu do poprzedniego roku, nie ma w nich już (prawie) masek czy tematów covidowych. Czy coś mnie specjalnie zachwyciło? Pewnych klasyków, jak TA reklama Burberry czy TA John Lewis nic nie przebije. Ale nie jest źle!

Zaczynamy od zabawnego spotu Lidla, który chce przekazać, że ceny jego produktów zawsze będą atrakcyjne, nawet jak ludzkość będzie latać na księżyc czy żyć wiecznie. No coż, Lidl jest bardzo optymistyczny jeśli chodzi o swoje proroctwa (jak tam ludzkości daję góra 50 lat), ale ogląda się sympatycznie.

Bardzo przyjemna jest reklama Disneya, pokazująca, jak trudno pewnemu mężczyźnie jest wejść w rolę przybranego taty. Piosenka wpada w ucho, w wersji polskiej całkiej udanie ją przetłumaczono. Przeczytałam gdzieś, że Disney Polska musiał wyłączyć możliwość komentowania reklamy na swojej stronie, bo pojawiło się mnóswo rasistowskich komentarzy od Polaków, którym nie spodobał się ciemnoskóry tatuś. Bez komentarza.

Aldi ponownie prezentuje Kevina Marchewkę, tym razem w luźnej wersji Opowieści Wigilijnej Dickensa. Oryginalne to nie jest, ale animacja ładna i przesłanie końcowe też: For you to be happy, you need to be kind.

John Lewis to legenda, jeśli chodzi o świąteczne spoty, ale chyba jednak ciut przebrzmiała. Tegoroczna reklama pokazuje chłopca, który podczas świąt zaprzyjaźnia się z kosmitą (kosmitką?).

Z reklamą Bootsa mam pewien problem. Owszem, jest zabawna i aż ocieka świąteczną atmosferą, tylko że występująca w niej aktorka Jemma Coleman tak bardzo kojarzy mi się z partnerką seryjnego mordercy z serialu Serpent (którą grała), że tylko czekałam, aż uczestnicy gwiazdkowego przyjęcia zaczną się rzucać w konwulsjach i wymiotować od zatrucia.

Matalan to firma, której w ogóle nie znam. Na swojej stronie internetowej sprzedają głównie ubrania. Ich spot jest prosty i chyba z tanim budżetem, ale spodobał mi się dlatego, że nie ma tam typowego spędzania czasu w święta, czyli tatuś, mamusia, dziadkowie i bachorki. Są kobiety, które świetnie się bawią w swoim gronie i potrzebują czasu dla siebie, mimo, że mają rodziny i dzieci.

Spot Amazona to właśnie ten, który nawiązuje do covida a raczej jego skutków. Prawie dwa lata izolacji, niepewności i stresu (a to jeszcze przecież nie koniec) odbiło się i na zdrowiu, i na psychice sporej części ludzi. Spot pokazuje młodą dziewczynę z którą niby wszystko jest w porządku. Uczy się, ma znajomych, wychodzi do lokali, ale odczuwamy jakiś jej wewnętrzny smutek. Jej sąsiadka, dużo od niej starsza kobieta, dostrzega to, może dlatego, że prawdopodobnie sama straciła córkę (można się tego domyślić ze zdjęć, jakie wiszą w jej mieszkaniu). Drobny gest i uśmiech może sprawić, że bardzo komuś pomożemy. Znów pojawia się tu słowo KIND, które trudno dosłownie przetłumaczyć na polski. Kind czyli dobry, czuły, uprzejmy. Ktoś powiedział: In the world, where you can be everybody, be kind.

Popłakałam się niespodziewanie dopiero przy reklamie McDonalds, opowiadającej o małej dziewczynce i jej wymyślonym przyjacielu Iggy. Mijają kolejne święta i kolejne, dziewczynka dorasta i już nie czuje takiej magii podczas świąt, a o swoim Iggy zapomina. Podczas wizyty w McDonaldzie, patrząc na podekscytowane dzieci, które w specjlanym zestawie dostały marchewkę dla renifera, odnajduje przyjaciela w szafie w swym dawnym pokoju i ponownie razem czekają na Mikołaja i jego zaprzęg. Nie traćmy w sobie dziecięcej radości i nie bądźmy nigdy zbyt dorośli, po prostu.

Coca Cola podarowała nam świetny filmik o tym, że najważniejsze w tym czasie to sprawiać radość i sobie, i innym, a do tego nie zapominać o tych,którzy są samotni.

I to by było na tyle. Nic innego nie wpadło mi w oko. Jeśli macie jakieś ciekawe świąteczne spoty w swoich krajach, to podrzućcie linki 🙂